Oude gebouwen vertellen verhalen. Verhalen van generaties die kwamen en gingen, van vakmanschap dat door de eeuwen heen werd doorgegeven. Maaike de Goeij helpt deze verhalen levend te houden. Als timmervrouw in de restauratie werkt ze elke dag aan het behoud van historische gebouwen. “Tijdens mijn studie architectuurgeschiedenis wist ik nog niet hoe ik zelf een rol kon spelen in de restauratie. Nu als timmerman kan ik dat wél,” vertelt ze enthousiast.
Van theorie naar praktijk
Haar weg naar de restauratie begon via een omweg. Na haar studie liep ze mee met bouwhistoricus Jan van der Hoeve en deed ze bouwhistorisch onderzoek. “Ik wilde het liefst alles bewaren,” zegt Maaike, “maar ik ben toen een andere richting opgegaan.” Toch bleef haar fascinatie voor oude gebouwen bestaan. Via een MBO-opleiding timmeren en een docent die haar motiveerde, vond ze haar weg naar de opleiding Technicus Hout en Restauratie.
Nu werkt ze als leerling bij Stichting Het Drentse Landschap, waar ze samen met drie collega’s werkt aan de restauratie, renovatie en het onderhoud van monumentale gebouwen. “We werken bijvoorbeeld aan het knechtenhuis bij een oude boerderij, waar we een woning van maken terwijl we zoveel mogelijk van het karakter en de monumentale elementen behouden.” Dat is soms een hele puzzel, want historische gebouwen moeten tegenwoordig ook voldoen aan moderne eisen zoals brandveiligheid en isolatie.
Vrouw in de restauratie: geen uitzondering, gewoon vakvrouw
Hoewel ze als vrouw in een technisch beroep werkt, ervaart Maaike weinig verschil in hoe ze wordt behandeld. “Het zijn vooral mensen buiten de sector die verbaasd reageren. Op de werkvloer werk ik gewoon mee met de rest.” Ze vindt het belangrijk dat vrouwen zichtbaarder worden in de techniek en restauratie. “Als je nooit vrouwen ziet in dit vak, lijkt het alsof ze er niet thuishoren. Dat is onzin. Er is geen enkele reden waarom een vrouw dit werk niet zou kunnen doen.”
Toekomst met een brug tussen vakmanschap en beleid
Naast het praktische werk op de steiger heeft Maaike een bredere ambitie. “Ik zou graag een brug willen slaan tussen de mensen die op de steiger werken en de beleidsmakers. Er is weinig contact en uitwisseling van kennis tussen die werelden, terwijl ze elkaar juist nodig hebben.”
Voor de toekomst hoopt ze verder te kunnen werken aan restauratieprojecten waar de focus echt ligt op behoud, in plaats van renovatie of herbestemming. “Soms moeten er concessies worden gedaan om een gebouw bruikbaar te houden, maar het mooiste is als we iets puur kunnen behouden zoals het is.”
Haar boodschap aan andere vrouwen? Gewoon doen!
Een specifiek rolmodel in de techniek heeft Maaike niet, simpelweg omdat ze nauwelijks vrouwen in haar vakgebied kent. “Behalve twee oud-klasgenoten ken ik eigenlijk geen andere vrouwen in de techniek.” Maar juist daarom is haar boodschap aan jonge vrouwen helder: “Gewoon doen! Er is geen enkele reden waarom het niet zou kunnen.”
Met haar handen in het hout en haar hart bij het erfgoed bouwt Maaike niet alleen aan historische panden, maar ook aan de zichtbaarheid van vrouwen in de restauratie. Een vakvrouw die de sporen van het verleden niet alleen respecteert, maar ook toekomstbestendig maakt.
